Η "Αγία" Κριστίν

        Λοιπόν τελικά αυτή την Κριστίν, μες στην καρδιά μου την έχω! Δεν είναι μόνο επειδή φαίνεται έξω καρδιά άνθρωπος, η ψυχή της παρέας βρε αδερφέ, είναι και σπουδαία φιλάνθρωπος. Απορώ πως δεν την έχει πάρει ακόμα πρέφα η Αντζελίνα να αρχίσουν τα ταξιδάκια στην Αφρική να μην αφήσουν παιδάκι για παιδάκι που να μην το υιοθετήσουν! Αφήστε που είναι και της υγιεινής αφού είναι χορτοφάγος. Τι νομίζατε; Πως θα ήταν σαν κι εμάς τους άξεστους παλιοέλληνες που τσακίζουμε τα παϊδάκια και τις γαρδούμπες για πρωινό; Όοοοοχι βέβαια! Εκείνη προτιμά σαλάτες και φρούτα (για να μένει το στομάχι άδειο για να μας πιει το αίμα χωρίς να την πιάσουν καούρες!). Τελευταία βέβαια από την πολλή της ανησυχία για την καθημερινή βιοπάλη των παιδιών εκεί στη μαύρη Αφρική, δεν ξέρω αν το προσέξατε, δεν τρώει καλά. Έχει χάσει 5-6 κιλά με αποτέλεσμα να μην της κάνουν τα συνολάκια Chanel που αγοράζει  τρία-τρία στην προνομιακή τιμή των 5.000 ευρώ ( το ένα!!!!!!). Άσε που τελευταία πρίζονται τα πόδια της από την ορθοστασία στο ταχυδρομείο που πηγαίνει μέρα παρά μέρα για να στείλει επιταγή στη Unicef  (λίγα λεφτά από το υστέρημα της -τι να φτουρήσουν 450.000 ευρώ μισθός το χρόνο, ούτε για να γεμίσει με σαμπάνια την πισίνα της στη Ν.Υ. δε φτάνουν!). Κι έτσι πρησμένα τα πόδια της (το λέω κι ανατριχιάζω!) δεν της κάνουν οι καινούργιες γόβες Louboutin που αγόρασε σε τιμή ευκαιρίας της προάλλες που γύρναγε από μια πορεία διαμαρτυρίας για το AIDS που σκοτώνει τα παιδιά στην Αφρική! (http://www.madata.gr/epikairotita/world/153839.html ) 

     Και από την άλλη δε ντρέπεσαι να γκρινιάζεις, παλιοφοροφυγά βρωμοέλληνα καθηγητή επειδή σου κόψανε κάτι ψιλά από τον υπέρογκο μισθό σου και σε λίγο θα σε βάλουνε να διδάσκεις 30 ώρες την εβδομάδα μέχρι να μη θυμάσαι ούτε πόσο κάνει 1+1; Και δεν κοκκινίζεις όταν μουρμουράς για τα σπασμένα θρανία, τα παράθυρα που μπάζουν νερά, τα καλοριφέρ που δε δουλεύουν και τα φωτοτυπικά που χαλάνε ενώ τα παιδάκια στο Νίγηρα κάθονται τρία-τρία για 2 ώρες μάθημα; Και να μην ακούσω πως οι δυνάμεις της πολιτισμένης λευκής Δύσης, που εκπροσωπεί η Κριστίν, λιμάζονται αιώνες τον πλούτο της Αφρικής, κερδοσκοπούν σε βάρος της τοπικής κοινωνίας και στερούν από τα παιδάκια που σήμερα κάνουν πως λυπούνται, τα θρανία, το νερό, το ψωμί και την ελπίδα. Και μην ακούσω κανέναν να πει την φίλη μου την Κριστίν υποκρίτρια του κερατά γιατί θα του πω ... να αγιάσει το στόμα του!!! 

http://www.guardian.co.uk/world/2012/may/25/payback-time-lagarde-greeks

Η κυρά-Ματίνα και τα τρία "προσκοπάκια"

         Η κυρά-Ματίνα έγινε την Κυριακή των εκλογών 80 χρόνων. Είχε γεννηθεί στις 6 Μαϊου του 1932 στην Αθήνα του Μεσοπολέμου. Ήταν το πρώτο παιδί του Μιχάλη που'χε το ραφτάδικο στην Κολοκυνθούς και της Χαρίκλειας που'χε έρθει με μια εικόνα της Παναγιάς τυλιγμένη σε δυο μαντήλια προσφυγοπούλα από τον Πόντο. Αγαπιόντουσαν πολύ οι γονείς της, το θυμόταν καλά γιατί της έχει μείνει η εικόνα του πατέρα της να γυρνάει όταν πια είχε βραδιάσει και τη μητέρα της να τον περιμένει στη σιδερένια πόρτα της αυλίτσας και να τον φιλάει γλυκά στο στόμα κι εκείνος να της λέει "καρδιά μου". Η μητέρα της τής έλεγε ιστορίες από την Σαμψούντα κι από το μεγάλο σπίτι με τα λουλούδια στα περβάζια, για τα γλυκά και τις γιορτές. Ποτέ δεν της μίλαγε για τα χρόνια τα μαύρα που ήρθαν. Κι ο πατέρας της που ήξερε πόσο πόναγε η γυναίκα του όταν τα θυμόταν την έπαιρνε αγκαλιά και της έλεγε πως θα βγάλει μια μέρα λεφτά και θα πάνε να μείνουν όλοι μαζί σε ένα μεγάλο σπίτι με λουλούδια στα περβάζια, με γλυκά και γιορτές. Της το' λεγε κάθε μέρα και η γυναίκα του τον πίστευε όπως και η Ματίνα που έπαιζε με τον μικρό αδερφό της στα χώματα. Τον πίστευαν όλοι, όμως μετά ήρθε ο πόλεμος. Κι ο Μιχάλης έφυγε για το μέτωπο και η μητέρα της δεν περίμενε πια στη σιδερένια πόρτα, μόνο καθόταν στην καρέκλα σκεφτική κι έπλεκε. Μα ο πατέρας της γύρισε ένα πρωινό του Μάη λίγες μέρες πριν τα δέκατα γενέθλιά της. Κούτσαινε γιατί του' χαν κόψει 2 δάχτυλα από το δεξί του πόδι και ξύπναγε τις νύχτες φωνάζοντας για μήνες μετά. Όπως και να'χε όμως ήταν πάλι κοντά τους. Μέχρι το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου που η Ματίνα ξύπνησε τρομαγμένη και δεν πρόλαβε να πολυκαταλάβει τι έγινε. Θυμάται μόνο άνδρες ψηλούς, γεροδεμένους, με άγρια πρόσωπα και βροντερές φωνές να πιάνουν τον πατέρα της δυνατά από τα μπράτσα και να τον σέρνουν από το κρεβάτι στην αυλίτσα και μετά για πάντα μακριά της. 

        Πολλά χρόνια πέρασαν από τότε. Ορφάνια, φτώχεια, έρωτες, παιδιά, εγγόνια. Τα παιδιά της ξενιτεύτηκαν, το ένα μένει στην Αγγλία, από τότε που'χε πάει για σπουδές και η κόρη της χρόνια πολλά τώρα μένει στη Θεσσαλονίκη. Μάταια προσπαθούσαν να την πείσουν να αλλάξει γειτονιά. Εκείνη γεννήθηκε, μεγάλωσε κι έζησε όλη της τη ζωή στο Μεταξουργείο κι εκεί θα πεθάνει. Άλλωστε δεν τα πηγαίνει κι άσκημα με την κυρά-Γιοβάννα που μένει στον πρώτο που'ναι από την Ρωσία. Η κυρά-Ματίνα είναι η μόνη στη γειτονιά που την πιστεύει όταν της λέει ότι στο χωριό της κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία είχαν το πιο μεγάλο σπίτι, με αυλή και λουλούδια στα περβάζια. 

           Στα γενέθλιά της μάλιστα φέτος αποφάσισε να πάει να ψηφίσει. Δε θα πήγαινε κανονικά αλλά αυτά τα τρία καλά παιδιά που τη βοηθάνε να περάσει το δρόμο και να φτάσει στην τράπεζα να πάρει τη σύνταξή της αξίζουν να τους δείξει την ευγνωμοσύνη της.

             Τη Δευτέρα το βράδυ αφού μίλησε στο τηλέφωνο με παιδιά κι εγγόνια για τις εκλογές είπε να κάτσει στην αγαπημένη της πολυθρόνα και να ακούσει τις ειδήσεις. Δεν κατάλαβε καλά γιατί ο γιος της και η κόρη της την είχαν μαλώσει τόσο, τα τρία παλικάρια ποτέ δεν της είχαν πει τίποτα για φασισμό κι όταν τους έλεγε πως δεν ήταν όλοι οι ξένοι επικίνδυνοι γιατί η κυρά-Γιοβάννα ήταν φίλη της έδειχναν να την καταλαβαίνουν. Και ξάφνου βλέπει στην οθόνη έναν ψηλό γεροδεμένο άνδρα σε μια πόρτα, με άγριο πρόσωπο και βροντερή φωνή να λέει κάτι που δεν άκουσε καλά αλλά της φάνηκε γνώριμο, κι ένιωσε ένα κόμπο στο λαιμό και γύρισε σε μια στιγμή εβδομήντα χρόνια πίσω σε μια κάμαρα στο Μεταξουργείου, ένα βράδυ του Οκτώβρη. Έκλεισε την τηλεόραση κι έκλαψε τον πατέρα της ακόμα μια φορά.

  Η υποκρισία της αθωότητας

        Ένα μεγάλο μπράβο στα ΜΜΕ και ειδικά στην τόσο ψύχραιμη και φερέγγυα ελληνική τηλεόραση. Χθες βράδυ έμαθα κάτι που αγνοούσα παντελώς. Ξέρατε εσείς ότι υπάρχουν ιερόδουλες φορείς του AIDS; Το ξέρω σας σοκάρω, δε μπορείτε να το πιστέψετε. Στην όμορφη, αμόλυντη, ηθικά πεντακάθαρη Ελλαδίτσα μας να συμβαίνουν τέτοια πράγματα! Τς, τς!  Εγώ να φανταστείτε δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν ιερόδουλες! Κάθε φορά που πέρναγα από το κέντρο νόμιζα πως τα κορίτσια στα πεζοδρόμια τα είχε βάλει ο Καμίνης να του κάνουν δημόσιες σχέσεις. Να μη σας πω για το AIDS. Τόσα χρόνια που είχαν να το θυμηθούν οι παντογνώστες της tv μας, είχα πιστέψει ότι απασχολεί μόνο κάτι ντιντίδες στη Μύκονο.

       Καλά, έχουμε λαλήσει τελείως; Είναι δυνατόν να προβάλλουν το θέμα ως νέο λες και γεννήθηκε το πρόβλημα εχθές; Όταν το AIDS είχε πρωτοεμφανιστεί, για χρόνια όλοι μιλούσαν για αυτό. Στην αρχή είχε επικρατήσει πανικός μέχρι να γίνει απόλυτα βέβαιο ότι δεν κολλάει όσο εύκολα νομιζόταν. Βέβαια είχαν προλάβει να θυματοποιηθούν εκατοντάδες φορείς, να απολυθούν από τη δουλειά τους, να απομονωθούν από τον κοινωνικό περίγυρό τους και να υποστούν κάθε είδους ρατσιστική διάκριση, ειδικά αν ήταν ομοφυλόφιλοι. Τα χρόνια πέρασαν, το AIDS θεωρείται πια χρόνια νόσος, έπαψε να πουλάει και εξαφανίστηκε από την επικαιρότητα. Λες και δεν μολύνονται κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι, ειδικά στην Αφρική και χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα μας. Λες και δεν ξέρουμε ότι το σεξ είναι ο βασικός τρόπος μετάδοσης του και προφανώς οι ιερόδουλες που συνευρίσκονται με τόσους άνδρες καθημερινά έχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο μόλυνσης. Και είναι να απορεί κανείς πως άνδρες, νοήμονες με δικαίωμα ψήφου που μεθαύριο θα ασκήσουν (Θεός φυλάξοι!) θεωρούσαν μεγάλη τύχη να βρουν κάποια από αυτές τις κοπέλες να δεχθεί να κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη! Καλά, κανείς δεν τους είπε για τα ΣΜΝ; Δε θέλω να σκεφτώ πως αρκετοί από αυτούς ήταν παντρεμένοι που χωρίς καμιά αιδώ μετέφεραν την ασθένεια στην ανυποψίαστη γυναίκα τους.

       Ο βαρύς πέλεκυς της τυφλής (λέμε τώρα) ελληνικής δικαιοσύνης θα πέσει στα κεφάλια των -αλλοδαπών κυρίως- γυναικών  "που σκορπούσαν το θάνατο" (sic) στα ανυπεράσπιστα και αθώα ελληνόπουλα κι όχι σε όλους αυτούς, έμπορους λευκής σάρκας, νταβατζήδες, επίορκους αστυνομικούς κ.ά. που έφεραν με ψεύτικα όνειρα κορίτσια που κατέληξαν στα βρώμικα κρεβάτια "υγιών" ανδρών να κολλάνε AIDS και που εκείνα με τη σειρά τους αναγκάζονταν να μη σταματάνε τη "δουλειά" και να συνεχίζουν τον κύκλο του εφιάλτη.