Τετάρτη 29 Μαΐου 2013


Ε, ρε μπινελίκια!



     Κανείς δε φαίνεται να μπορεί να το αρνηθεί: το διαδίκτυο στις μέρες μας είναι πανίσχυρο. Ό,τι κι αν θέλουμε να κάνουμε ή να βρούμε προστρέχουμε σε αυτό. Τώρα πια, ακόμα κι έξω είμαστε παντού με τα τάμπλετ και τα έξυπνα κινητά μας. Βγαίνουμε για καφέ και οι μισοί ποστάρουν στο facebook που βρίσκονται, τι κάνουν και με ποιους. Τείνω να καταλήξω στο ότι τελικά κάνουμε πράγματα μόνο και μόνο για να ζηλέψουν οι άλλοι, αν δεν το μάθει κανένας δε μας προκαλεί καμία χαρά πια. Αν οι φώτο από τις διακοπές μας δε λάβουν αρκετά likes και σχόλια θαυμασμού η χαρά του ταξιδιού ξαφνικά συρρικνώνεται και ξεφτίζει στην γκρίζα πολυκατοικία που επιστρέψαμε. Κι όταν ο καθρέφτης μας απογοητεύει ανεβάζουμε μια φώτο μας που μας κολακεύει - ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε- και βαυκαλιζόμαστε με τα: " κούκλα, κούκλα" " θεά είσαι" κτλ, που γράφουν οι ζαλισμένοι από την ομορφάδα μας φίλοι. Αλλά ΟΚ, στο κάτω κάτω σε τέτοιους καιρούς μιζέριας ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα είναι ευπρόσδεκτο. 
      Εκτός βέβαια από τα social media έχουμε και όλα τα  blogs -καλή ώρα- και τα ποικιλώνυμα sites που ο καθένας τοποθετείται επί παντός επιστητού χωρίς να έχει την παραμικρή γνώση επί του θέματος και τη στοιχειώδη μόρφωση για να επεξεργαστεί δύσκολα θέματα που ούτε επιστήμονες που φάγανε τα χρόνια τους σε ανήλιαγα εργαστήρια δε μπορούν να κάνουν. Έτσι καταλήγουμε στο να αρχίσει ένας φαύλος κύκλος αντιγραφής του ενός από τον άλλο, με πρόσθεση και της προσωπικής σοφίας-σφραγίδας του νέου αντιγραφέα, με αποτέλεσμα να θεωρείται εντέλει εμπεριστατωμένη επιστημονική άποψη μια μπαρούφα που πρωτοξεκίνησε κάποιος 3 η ώρα το πρωί μετά από 10 ούζα! Αλλά και πάλι ΟΚ πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως το διαδίκτυο είναι γεμάτο λάθη και ανακρίβειες και να τσεκάρουμε δέκα φορές τι διαβάζουμε πριν το πιστέψουμε.
       Αυτό όμως που δεν είναι ΟΚ είναι η ευκολία που μερικοί, αρκετοί δυστυχώς, κρύβονται πίσω από το πληκτρολόγιό τους και βρίζουν χωρίς καμία ντροπή. Είτε είναι ολόκληρα κείμενα με τον μανδύα της σοβαρότητας είτε είναι σχόλια σε κείμενα, βιντεάκια, φωτο. Ανοίγει κάποιος το youtube να δει κάποιο video clip και από κάτω διαβάζει ύβρεις μεταξύ αγνώστων με θέμα από το βρακ@#$ της τραγουδίστριας μέχρι τις ελληνοτουρικές σχέσεις(!). Πως κατάφερε η μουσική ξαφνικά να μας χωρίζει αντί να μας ενώνει πείτε μου να μάθω. Άνθρωποι που δε σε ήξεραν ποτέ -ευτυχώς- σε στολίζουν με τα χειρότερα λόγια επειδή τόλμησες να εκφράσεις αντίθετη άποψη, σε λούζουν κανονικότατα επειδή δεν πιστεύεις ότι η ελληνική φυλή έχει την αποκλειστικότητα στην αρετή ή επειδή δε συμφωνείς ότι η τάδε τραγουδιάρα είναι η επιτομή της καλλιφωνίας. 
        Από την άλλη μεριά οι διάσημοι και ημιδιάσημοι είναι τα πιο προσφιλή θύματα. Αρκετοί χωρίς να γνωρίζουν ουσιαστικά τίποτα από την πραγματική ζωή τους, τους βάζουν ταμπέλες και βγάζουν συμπεράσματα γεμάτα κακία και εμπάθεια που έχουν πηγή αποκλειστικά τη ζήλια και τον απύθμενο φθόνο για τα χρήματα, την επιτυχία ή τη λάμψη τους. Αλλά να δεχθώ ότι οι συγκεκριμένοι χαζοcelebrities έχουν κάνει την επιλογή τους μπαίνοντας στο χορό της αναγνωρισιμότητας και έχουν εκτεθεί στην κοινή γνώμη που τους κρίνει. Ακόμα όμως κι έτσι τόσο μίσος και κακία δεν αποτελεί κριτική ούτε είναι έκφρασή γνώμης, είναι απλώς χυδαιότητα. Είναι τρομακτικό πόση οργή κρύβουν μέσα τους τόσοι άνθρωποι γύρω μας.
       Ίσως λοιπόν θα ήταν καλύτερο να σκεφτόμαστε πριν γράψουμε κάτι αν θα το λέγαμε αν είχαμε αυτόν τον άνθρωπο μπροστά μας ή αν θα μας άρεσε να τα διαβάζαμε για εμάς όλα αυτά, να μετριάσουμε λίγο το θυμό μας και να τον διοχετεύσουμε εκεί που θα μετατραπεί σε δύναμη αλλαγής.
         Α, και αν διαφωνείτε με όσα γράφω να πάτε να !@$%%#%$!!!!!

Υ.Γ.Αστειάκι... :) 
      Ένας χρόνος έχει περάσει από πέρσι που έριξα την Κιβωτό στο νερό. Ομολογώ πως είχα στο μυαλό μου να τη γεμίσω με λέξεις αλλά μετά ήρθαν τα πάνω κάτω. Ένα νέο μέλος ετοιμάζεται να έρθει στην παρέα μας κι όλα γυρνάνε γύρω του. Που καιρός για αμπελοφιλοσοφίες! 
      Τώρα βέβαια που έχω τόσον καιρό να πάω σχολείο κι έχω αρχίσει να βαριέμαι θανάσιμα κάτι μπορεί να γίνει... Γιατί όπως έχουμε ξαναπεί "αργία τέχνας κατεργάζεται..."

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Η ΕΡΤ, το φιλί και άλλα κωμικά...



     Α,πα,πα! Τι σοκ θα πάθαινα Δευτέρα βράδυ, η αθώα κορασίς, αν η πολυαγαπημένη μου φιλελεύθερη και ανεξάρτητη ΕΡΤ δεν με είχε προφυλάξει τόσο διακριτικά;! Αυτή η χαμηλού επιπέδου σειρά, Downton Abbey, εκείνου του τιποτένιου καναλιού, να δεις πως το λένε..., ITV μου φαίνεται, που χάρη της κάνει ο πολιτιστικός κολοσσός που λέγεται Ελληνική Τηλεόραση να προβάλλει, κόντεψε να βρομίσει τα αθώα παιδικά μάτια, να  κηλιδώσει την ανδρική, τίγκα στην τεστοστερόνη, ελληνική ψυχή με το να δείξει ένα φιλί, άκουσον- άκουσον, μεταξύ ανδρών!!! Τι καλύτερο να περιμένει βέβαια κανείς από τους κουνιστούς του Άγγλους που μόνο να πίνουν τσάι και να .....  ξέρουν!   
           Ε, ρε δεν πάμε καθόλου καλά. Και μετά κατηγορούμε τους μουσουλμάνους που αρχίζουν να τα σπάνε, να φιμώνουν και να λιθοβολούν όποιον λέει κάτι που δεν συνάδει με τα ήθη τους. Μόλις κάτι μας ξινίσει αρχίζουμε τα ίδια και χειρότερα. Έρχονται και μερικοί που νομίζουν ότι είναι χριστιανοί και αρχίζουν να κάνουν διαγωνισμό ποιος θα μιμηθεί καλύτερα τους Φαρισαίους στην υποκρισία, βλ, θέατρο Χυτήριο. Βρίζουν, εξευτελίζουν μια παράσταση που τα καταφέρνει μια χαρά να εξευτελίζει τον εαυτό της μόνη της χωρίς έξωθεν βοήθεια. Και η πλάκα είναι πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να τη διαφημίζουν και να την δουν και άλλοι εκτός από της μανάδες των συντελεστών, όσες βέβαια αντέχουν τόση κουλτούρα μαζεμένη και δεν ξερνάνε από την πολλή τέχνη! 
              Το φιλί στη σειρά είναι απλά ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαιώνει πόσο βουλιάζουμε στο σκοτάδι. Στην αρχή είχαμε τον Γέροντα Παστίτσιο, μετά το Corpus Christi. Όσοι επιλέγουν τη βία και τις ύβρεις μη τολμήσουν μετά να μου πουν ότι διαφέρουν από τους θερμοκέφαλους ισλαμιστές που σκότωσαν τον αμερικανό πρέσβη. Η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός δεν έχουν θρησκεία.
           Δε μου αρέσει καθόλου να προσβάλλω τη θρησκεία κανενός. Αλλά δε μπορώ να μη λέω τη γνώμη μου για το ποια είναι η αλήθεια μου όσο πιο κομψά και συνετά μπορώ. Ακόμα κι έτσι όμως δεν είμαι σίγουρη ότι δεν θα προσβάλλει κάποιον φανατικό. Ειδικά στις μέρες μας που ακόμα και μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι για κάποιους "θρησκεία". Όρια στην ελευθερία του λόγου δεν πρέπει να υπάρχουν. Προϋπόθεση ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην προσωπική επιλογή. 
                Από την άλλη ούτε εγώ θέλω να προσβάλλει κανείς τη δική μου θρησκεία. Φυσικά και θεωρώ βλάσφημο το συγκεκριμένο θεατρικό έργο αλλά σε καμία περίπτωση δε θα χάσω παραπάνω χρόνο από τη ζωή μου για να ασχοληθώ μαζί του. Μπορώ να επιλέξω να αδιαφορήσω ή να αντιδράσω κόσμια. Ή καλύτερα να γυρίσω και το άλλο μάγουλο...

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

7  Σκέψεις για μια επίσκεψη


ΟΚ ξέρω, οι περισσότεροι δε συμφωνείτε μαζί μου. Σε μια υγιή όμως δημοκρατική κοινωνία η διαφωνία είναι το οξυγόνο...


1. Η Μέρκελ είναι καγκελάριος της Γερμανίας και αυτής τα συμφέροντα θα υπερασπίζεται, μακάρι να το έκαναν και οι δικοί μας και να μην κοιτάγανε όλοι την πάρτη τους.

2. Αν οι πολιτικοί και όλοι οι παρατρεχάμενοι δεκαετίες τώρα δεν είχαν κατακλέψει τη χώρα με τη συμμετοχή ή την ανοχή του λαού δεν θα είχαμε ανάγκη καμία Μέρκελ.

3. Εμείς ζητήσαμε δανεικά ας λουστούμε τώρα τις απαιτήσεις τους. Ας είχαμε μυαλό να είχαμε καθαρίσει τη χώρα από τα παράσιτα που μας πίνανε το αίμα ώστε να είχαμε γλιτώσει από τα αλλοδαπά ζόμπι.

4. Όσοι κοροϊδεύουν την επιλογή της να βάλει το ίδιο σακάκι ξανά έχω να πω δυο πράγματα: πρώτον εγώ φοράω 10 χρόνια τα ίδια ρούχα και είμαι περήφανη γι'αυτό και δεύτερον: μήπως προτιμάτε τις βουλευτίνες μας που αλλάζουν τα συνολάκια κάθε μέρα αγορασμένα από τον δικό μας ιδρώτα;

5. Πώς σε αυτό το κράτος που δε λειτουργεί τίποτα σωστά μόλις έρχεται κανάς ξένος πολιτικάντης όλο το σύστημα της ασφάλειας-ξυλοφορτώματος-κλεισίματος δρόμων-μποτιλιαρίσματος μέχρι εγκεφαλικού λειτουργεί τέλεια;

6. Όσο και να μη χωνεύεις την περί ης ο λόγος κυρία θεωρώ απαράδεκτο να καις τη σημαία μιας χώρας και να θίγεις έναν ολόκληρο λαό. Πόσο μάλλον να ντύνεσαι ναζί και να κρατάς τη σβάστιγκα, γνωρίζοντας πόσο ευαίσθητοι είναι οι Γερμανοί σε αυτό το θέμα. Για να μη θυμηθώ τα καλόπαιδα με τα μαύρα που βάλαμε στη δική μας Βουλή...

7. Η λιτότητα είναι η αγαπημένη λέξη της και θα την υπερασπιστεί μέχρι τέλους, δικού μας. Η πολιτική της δε βγάζει πουθενά, ή μάλλον βγάζει στον γκρεμό. Ο γερμανικός όμως λαός το μόνο που ήξερε από όλο αυτό ήταν πως δίνει τα λεφτάκια του σε ένα λαό τεμπέληδων και μη μου πείτε ότι εκείνοι φταίνε που δεν ενημερώνονται σωστά κι έχουν στερεότυπα γιατί κι ο μέσος Έλληνας δεν πάει πίσω. Γερμανός=ξανθός ξενέρωτος που παραγγέλνει μόνο χωριάτικη, πίνει μπύρες από το πρωί και στις αργίες κάνει τον Εβραίο γείτονα σαπούνι. Όσο κι αν ακούγεται υποκριτικό, λοιπόν, όλο το παραμύθι του πόσο ματώνει η καρδιά της για τα μαύρα μας τα χάλια, το προτιμώ από την καραμέλα των ανεπρόκοπων άχρηστων Ελλήνων που πιπίλιζαν τόσο καιρό.

      Το ότι εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή οικονομική αντίληψη που μας κρατά καθηλωμένους στην ύφεση τόσον καιρό είναι αδιαμφισβήτητο όμως σε καμία περίπτωση δε δέχομαι να της φορτώσουμε το φταίξιμο για την κατρακύλα μας, να την κάνουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο, αν και του μοιάζει λίγο, μόνο και μόνο για να γλίτωσουν τα ελληνικά λαμόγια που ευθύνονται πραγματικά.  




Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

10 συμβουλές για τους Βενετοταξιδευτές 


    Όταν πριν 5 χρόνια είχα πάει στη Βενετία και την είχα αντικρίσει πρώτη φορά, βράδυ στο βαπορέττο με όλα της τα φώτα αναμμένα, την είχα ερωτευτεί ακαριαία! Τότε ήταν που υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναέρθω στο ταξίδι τους μέλιτος, κι αυτό έκανα πριν 2 μήνες περίπου! 
      Γενικά η πόλη αυτή σου αφήνει δυνατά συναισθήματα είτε είναι λατρείας είτε είναι δυσαρέσκειας. Δεν είναι λίγες οι φορές που συνομιλιτές μου στο άκουσμα της τους έρχονται στο μυαλό λέξεις όπως: μπόχα, ακρίβεια, παλιατζούρες... ενώ σε μένα : γοητεία, μοναδικότητα, ομορφιά... Παρόλα αυτά να τα 10 σημεία που σας συμβουλεύω να προσέξετε πριν πατήσετε το πόδι σας στο Marco Polo Aeroporto.

  1. Κλείστε ξενοδοχείο στο Mestre κι όχι μέσα στη Βενετία γιατί εκεί όλα είναι παμπάλαια, βρώμικα και πανάκριβα! Βρείτε ένα κοντά στον σταθμό για να πηγαίνετε στο κέντρο με το τρένο ή το λεωφορείο.
  2. Οι Ιταλοί δεν σκαμπάζουν ούτε λέξη αγγλικά! Μιλάμε για πλήρη άγνοια! Εμ, βέβαια αφού στην tv όλα είναι μεταγλωτισμένα κι ο Μπρους Γουίλλις πριν ρίξει μπουνίδι αντί να πει: "fuck you" λέει: "vaffanculo"! Άντε τώρα ο μέσος ιταλός teenager να μάθει τα βασικά της αγγλικής! Αυτοί οι λίγοι που ξέρουν κανά yes, no, thanks κτλ. είναι τόσο λίγοι που αν τους βρεις τους τρελαίνεις στις ερωτήσεις για ό,τι σου κατεβαίνει εκείνη τη στιγμή. Οπότε πριν πάτε μάθετε καμιά λέξη ιταλικά, οπλιστείτε με υπομονή και ετοιμαστείτε για πολύ παντομίμα!
  3. Θα πείτε το νερό νεράκι! ΟΚ όλοι ξέρουμε ότι οι γείτονές μας είναι φραγκοφονιάδες του κερατά! Στα παίρνουν από όλες τις μεριές και λες και grazie! Αλλά αυτή η αισχροκέρδεια με το νερό είναι το κάτι άλλο. Ενώ στα super markets της περιφέρειας βρίσκεις τα 50 ml ακόμα και με 0,25 μέσα στη Βενετία που σου έχει φύγει ο τάκος από το περπάτημα και διψάς σαν άραβας καμιλιέρης στη Σαχάρα, το βρίσκεις μέχρι και 2,5 ευρώ! Σε βρίσκουν λοιπόν στην ανάγκη και σου πουλάνε το νερό για σαμπάνια! 
  4. Το φαγητό κατά κοινή ομολογία είναι πολύ καλό. Και οι μακαρονάδες super και η pizza μοναδική! Όταν σου έρθει όμως η λυπητερή σου βγαίνει το πειραιώτικο και το ακούνε το μπινελίκι τους! 12 % φιλοδώρημα θέλουν! Και με το ζόρι, ενσωματωμένο στο λογαριασμό! Αφήστε το copperto το παλιό κακό μας κουβέρ. Μέχρι και 2,5 ευρώ για να σου φέρουν ψωμί και κριτσινάκια! Κάθεσαι δηλαδή να φας μια pizza και καταλήγεις να δώσεις παραπάνω στο φιλοδώρημα και στο κουβέρ από ό,τι στο κυρίως φαγητό σου! Ευτυχώς δε χρεώνουν όλοι τα παραπάνω αλλά θέλει αρκετό ψάξιμο να βρεις τις εξαιρέσεις.
  5.  Εκκλησίες παντού! Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις ένα καμπαναριό, έναν τρούλο, ένα κατιτίς θρησκευτικό, κι όλες σχεδόν γκαλερί και μουσεία από μόνες τους, το οποίο και σημαίνει ότι έχουν και (τσουχτερό ενίοτε) εισιτήριο. Τελευταία μέρα διαπίστωσα πως αν τους πεις ότι θα μπεις για προσευχή ενδέχεται να σε αφήσουν τζαμπέ. Μην αρχίσεις όμως μετά τις γουρουνιές , πάρε το ύφος "επικοινωνώ τώρα με το θείο, μη με διακόπτετε" και μπορεί να τις σκαπουλάρεις. Αν βέβαια έχεις να πας εκκλησία από τη βάπτισή σου το παθαίνεις το overdose μετά από τόσες αγιογραφίες και αργότερα στην πατρίδα βλέπεις παπά και φεύγεις τρέχοντας! 
  6. Βαπορέττο, αγάπη μου! Ο καλύτερος τρόπος να δεις τη Βενετία και τα νησιά γύρω είναι να αγοράσεις ένα εισιτήριο διαρκείας για όσες μέρες θα μείνεις για τα μικρά πλοιάρια που γυρνάνε συνεχώς παντού. Στην αρχή μπορεί να φανεί ακριβό αλλά αξίζει τον κόπο και τελικά συμφέρει απολύτως. Αν και τόσες μέρες εκεί ποτέ δε μας το έλεγξε κανείς...Χμμμ....
  7. Γόνδολα=πεταμένα λεφτά! Εντάξει είναι ρομαντικά, είναι ο πιο παραδοσιακός τρόπος, είναι διαφορετικά κτλ. κτλ. αλλά 80 ευρώ για 20΄ βόλτα είναι πάρα πολλά!!! Αν είσαι με 8μελή παρέα πάει στα κομμάτια, αν είσαι όμως ζευγάρι στο μήνα του μέλιτος κάνε κανά παζάρι (εμάς μας το πήγε 60 τα 30΄ υποτίθεται!) και χρονομέτρησε τη διαδρομή από τη στιγμή που θα ξεκινήσει το κουπί κι όχι από πριν που σε φωτογραφίζει ξανά και ξανά, ώστε όταν επιστρέψετε μετά από 20΄ να του πεις με αποδείξεις "Όοοχι δεν κάναμε μισή ώρα βόλτα!!!" στα άπταιστα ελληνοιταλοαγγλικά σου!
  8. Να πάρετε το μαγιώ σας! Όχι μην ανησυχείτε δε σας προτείνω να κάνετε απλωτές και μακροβούτια στον βούρκο της Βενετίας. Στο νησάκι όμως απέναντι, στο Lido,  θα βρείτε μια τεράστια αμμουδερή παραλία με νερό όπως στη Λούτσα Κυριακή απόγευμα αφού έχει περάσει το μισό Λεκανοπέδιο. Εκτός από την παραλία όμως το Lido είναι υπέροχο, γεμάτο ζωντάνια, πράσινο, πολυτέλεια και αστραφτερή καθαριότητα, κάτι μεταξύ Miami και Monte Carlo!
  9. Μην παραλείψετε να επισκευτείτε τα πολύχρωμα νησάκια Μπουράνο και Μουράνο! Άντε πάρτε και κανά ενθύμιο, δαντέλες από το ένα και κρύσταλλα από το άλλο, προσοχή όμως γιατί πάντα κάπου κρύβεται ένας ιταλός να σας τη φέρει με το λογαριασμό κι αν πάτε μάλιστα με οργανωμένο γκρουπ τότε ενώνεται ο ιταλός κομπιναδόρος με τον έλληνα κομπιναδόρο και δε σας σώζει τίποτα!!!  Και ό,τι κι αν κάνετε σας ξορκίζω μην περιμένετε με ανυπομονησία 15' να φάτε καλαμαράκια τηγανητά πλάι στο νερό γιατί από τη μπόχα όλα θα σας φαίνονται σκ.... 
  10. Πάρτε και καμιά ομπρέλα γιατί δεν το έχει σε τίποτα Ιούλιο μήνα, εκεί που όλα είναι ηλιόλουστα την επόμενη μέρα να αρχίσει να βρέχει!
   
          Αυτά και καλό σας ταξίδι!

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Γάμος ήταν και πέρασε...


     Ε, αυτό είναι απαράδεκτο! Διαμαρτύρομαι εντόνως και εκφράζω την εκ βάθους καρδίας αγανάκτησή μου! Πώς είναι δυνατόν λεπτομερείς -μέχρι αηδίας- προετοιμασίες και τρέξιμο -μέχρι πρηξίματος ποδιών- να καταλήγουν σε μια τελετή μιας ώρας -αν ο παπάς είναι στα κέφια του- και άντε για αυτούς που ακόμα το φυσάνε, σε μια 3ωρη δεξίωση; Θα ζητήσω εγγράφως την με νόμο θέσπιση του επαναληπτικού γάμου. Ναι, καλά διαβάσατε. Επαναληπτικός γάμος. Και εξηγούμαι ευθύς για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων. Δε μπορεί εγώ εδώ και 6 μήνες να ξεποδαριάζομαι από οίκο νυφικών σε μαγαζί με μπομπονιέρες και τούμπαλιν, να μου φεύγουν 5 -πρώην- μισθοί για ψωνίστικες υπερβολές και όλο το show να τελειώνει σε μια και μόνο παράσταση; Αφού ο κόσμος το ευχαριστήθηκε, μου το είπανε όλοι ειλικρινέστατα μετά, γιατί να μην το επαναλάβουμε και άλλα δυο Σάββατα για όσους το έχασαν και για όσους θέλουν να ξαναζήσουν τις μεγαλειώδεις στιγμές του γάμου μου; Τόσο κόπο έκανα να βρω νυφικό που να μη με κονταίνει- κι άλλο- και χτένισμα που να με ψηλώνει - φευ!- και θα το κάνω μόνο μια φορά;! Δε σας τα' πανε καλά! Αφήστε που μετά όλα στο μυαλό είναι τοπίο στην ομίχλη, εικόνες σκόρπιες, κάτι η ζέστη, κάτι τα λόγια του παπά, έρχεσαι και κουρκουτιάνεις τελείως και νομίζεις ότι όλο αυτό που ζεις είναι μια σουρεάλ εμπειρία απ' όπου λείπουν μόνο οι εξωγήινοι! Να μη το ζήσω κανά δυο φορές ακόμα μπας και στο τέλος θυμάμαι και τίποτα; 
         

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Όταν η δημοκρατία βγήκε knock-out...


Α, όλα κι όλα, αυτή η εκλογική αναμέτρηση το έχει το σασπένς της. Κάθεται ο απλός Έλληνας άνεργος να δει το πρωί Παπαδάκη, να σιχτιρίσει με την ησυχία του, να ρίξει τα φάσκελά του πριν πάει πάλι να στηθεί στον ΟΑΕΔ για τα ψίχουλα που του πετάνε, και αντί για μπλα-μπλα βλέπει κλωτσομπουνίδι, αντί για χαζοεπιχειρήματα μπουγελώματα και (ακρο)δεξιά κροσέ. Και αντί να ρίξει τις μούτζες του στο γυαλί τις ρίχνει στον καθρέπτη που ψήφισε τα καλόπαιδα με τα μαύρα. 
Το μόνο καλό από όλο αυτό το ρεζιλίκι είναι πως πια κανείς δεν θα έχει το άλλοθι της άγνοιας...